برچسب داروهای هشدار بالا

شمس نگار

14 آبان 1402

5 دقیقه دقیقه زمان برای مطالعه

امتیاز بدهید

برچسب داروهای هشدار بالا جهت الصاق به آن دسته از داروهایی استفاده می شود که می توانند ایمنی بیمار را به خطر انداخته و باعث آسیب شدید یا حتی مرگ بیماران گردند.

این داروها اگرچه ممکن است میزان تکرار خطا در مصرف و تجویز این داروها ، شایع نباشد، اما عوارض و شکل بجا مانده ی ناشی از این خطاها که ایمنی دارو را با مشکل مواجه می کند ، بسیار شدید ، پایدار، غیر قابل جبران و غیر قابل بازگشت است.

داروهای شیمی درمانی، انفوزیون هپارین، انفوزیون آرگاتروبان، انسولین (انفوزیون مستمر و تزریق زیرجلدی)، نارکوتیک‌ها (انفوزیون مستمر و انفوزیون اپیدورال)، هرگونه دارویی که از طریق پمپ اپیدورال تزریق می شود، از جمله داروهای هشدار بالا هستند.

عوارض شایع استفاده از این داروهای هشدار بالا:

– خونریزی
– کاهش قند خون
– کاهش فشار خون
– برادی – کاردی
– دلیریوم
– لتارژی

چند نکته در رابطه با این داروها:

– دسترسی آزاد به داروهای با هشدار بالا، باید ممنوع باشد.

– باید برای تجویز شفاهی یا تلفنی داروهای با هشدار بالا، محدودیت اعمال شود.

– نسخه نویسی داروهای با هشدار بالا، باید توسط پزشک متخصص (و بالاتر) انجام شود.

– هنگام نوشتن نام داروهای با هشدار بالا در دستورات دارویی، باید از حروف بزرگ استفاده شود.

– تجویز و آماده‌سازی داروهای با هشدار بالا باید توسط دو نفر از کادر حرفه‌ای و به‌صورت مستقل از یکدیگر، انجام گردد.

احتیاطاتی که باید در مورد داروهای با هشدار بالا انجام شود، شامل:

– استفاده از لیبل یا برچسب هشدار دهنده ،به منظور جلب نظر کارکنان در هنگام تجویز داروهای با هشدار بالا

– به روز رسانی سیستم دستور دارویی الکترونیک در بیمارستان، به صورت دوره‌ای و مطابق با استانداردهای مراقبتی و ملاحظات – مورد تایید و مصوبه داروخانه و کمیته‌های دارویی و درمانی بیمارستان

– تهیه، تصویب و ابلاغ گایدلاین‌های مصرف داروها توسط کمیته‌ی دارو و درمان و ایمنی بیمارستان

– نگهداری ویال‌های با غلظت بالای: پتاسیم کلراید، پتاسیم فسفات، کلسیم گلوکونات و سولفات کلسیم در انبارهای جداگانه و مجزا از یکدیگر در داروخانه بیمارستان

– نگهداری مجزا از هم محلول‌های رقیق استاندارد این داروها

اصول برچسب گذاری تمامی داروهای با هشدار بالا

بر روی جعبه، قفسه، کشو، سبد و یا هرگونه مخزن نگهداری داروهای با هشدار بالا اعم از داروخانه، ترالی اورژانس و اتاق درمان اورژانس، بخش‌ها و واحدهای بیمارستانی، باید برچسب قرمز رنگ الصاق شود.
نام دارو و قدرت دارویی آن فرآورده باید بر روی برچسب قرمز رنگ درج شود.
اطلاعات روی برچسب قرمز رنگ، باید با فونت متناسب با اندازه‌ی مخزن به گونه‌ای نوشته شود که از دور نیز قابل خواندن باشد.
نوشته‌های روی برچسب قرمز رنگ، باید به رنگ مشکی و به زبان فارسی باشد.
برچسب‌گذاری این داروها در داروخانه با نظارت داروساز مسئول فنی داروخانه و اجرای آن، توسط همین فرد و یا پرسنل تعیین شده از طرف ایشان انجام خواهد شد.
برچسب‌گذاری این داروها در بخش‌های بیمارستانی، با نظارت سرپرستار و رئیس بخش و نحوه نگهداری و اجرای آن، توسط همین افراد و یا پرسنل تعیین شده از طرف آنها، انجام خواهد شد.

۱۲ قلم داروی تزریقی با هشدار بالا که الصاق برچسب یا لیبل هشدار بر آنها ضروری است:

کلرید پتاسیم
سولفات منیزیم
بیکربنات سدیم
گلوکونات کلسیم
هایپرسالین
لیدوکائین
آتروپین
اپی‌نفرین
هپارین سدیم
رتپلاز
هالوپریدول
پروپرانولول

این ۱۲ دارو، دارای بیشترین عوارض جدی ناشی از خطای دارویی در تمامی بیمارستان‌های کشور هستند.

ضوابط برچسب‌گذاری ۱۲ قلم دارو:

نحوه برچسب‌گذاری و اندازه برچسب بر روی این داروها باید به صورتی باشد که مشخصات مندرج بر روی آمپول و یا ویال را نپوشانده و باعث مخدوش و ناخوانا شدن هیچ یک از مندرجات روی فرآورده نشود.
برچسب هشدار داروهای مذکور باید به رنگ قرمز و فاقد هرگونه نوشته ازقبیل نام دارو و یا عبارت “داروی با هشدار بالا” و غیره باشد.
برچسب داروها نباید به سهولت از بدنه آمپول یا ویال جدا شود و می‌بایست قابلیت چسبندگی مطلوبی داشته باشد.