ایمنی بیمار

شمس نگار

09 آبان 1402

5 دقیقه دقیقه زمان برای مطالعه

امتیاز بدهید

ایمنی بیمار شاخه‌ای از مراقبت‌های سلامت می باشد که با شدت یافتن پیچیدگی مراقبت‌های سلامت و افزایش آسیب‌های وارده به بیمار در مراکز سلامت، ظهور کرد.

ایمنی بیمار در واقع چگونگی محافظت بیمارستان‌ها و سایر سازمان‌های مراقبت‌های سلامت از بیماران خود در برابر خطاها، صدمات، حوادث و عفونت‌ها و اصلی‌ترین اولویت اکثر بیمارستان‌ها در سرتاسر دنیا می باشد.

بیمارستان‌هایی که دارای یک رهبر قوی و یک تیم منسجم هستند، بهتر می‌توانند ایمنی بیماران را تضمین نمایند. در غیر این‌صورت، بیماران متحمل عواقب خطرناکی می‌شوند که بعضا منجر به مرگ می‌شود.

توصیه های WHO برای کاهش خطاهای مربوط به شناسایی بیمار:

“شناسایی بیمار” اولین و مهمترین فرایند مراقبت در بيمارستان‌ها در نظر گرفته می شود. در صورت انجام صحيح، کمک زیادی به پيشگيري از خطاها و آسيب‌هاي جدي به بيماران مي‌كند.

عدم موفقیت در شناسایی بیمار، به عنوان ریشه‌ی بسیاری از مشکلات، شناخته شده‌است. علاوه بر این، شناسایی نادرست می‌تواند به طور جدی بر ارائه‌ی خدمات سلامت تأثیر بگذارد.

(JCAHO) کمیسیون مشترک اعتباربخشی سازمان‌های بهداشتی و درمانی “شناسایی صحیح بیمار” را به عنوان اولین هدف از اهداف کلی ایمنی بیمار خود، معرفی کرده‌است تا از امنیت بیمار، کیفیت خدمات و اعتباربخشی در بخش سلامت، اطمینان حاصل کند.

انواع خطاهای شناسایی:

شناسایی نادرست بیمار؛ شامل ناهمخوانی احتمالی نام، مدارک شناسایی، شماره و کدهای تأمین اجتماعی
شناسایی نادرست قسمتی از بدن که قرار است روی آن مداخله انجام شود؛مربوط به مداخلات درمانی در جای اشتباه
استفاده از مواد بیولوژیکی از بیمار اشتباه. این دسته تجزیه و تحلیل نمونه‌های پاتولوژیک و سایر مایعات بیولوژیکی از بیماران اشتباه را شامل می‌شود.

گزارشی از آمار خطاهای “شناسایی بیمار” در تحقیقاتِ انجام شده

یک مطالعه در ایالات متحده و در 712 بیمارستان انجام شده‌است، که پس از بررسی 2463727 مچ‌بند شناسایی، 67289 (2.7%) خطا شناسایی شده که از این تعداد، 49.5% به‌دلیل عدم وجود باند شناسایی بوده‌است.
همچنین مطالعه‌ای مشابه در 204 بیمارستان کوچک نیز تکرار گردید که در آن، 451436 مچ‌بند شناسایی، بررسی و28800 (5.7%) مورد خطا یافت شد. مجدداً شایع ترین دلیل (64.4٪)، مربوط به عدم وجود مچ‌بند بود.
در انگلستان، بین ژوئن 2006 و آگوست 2008 حادثه مربوط به خطا در شناسایی (NPSA)سازمان ملی ایمنی بیمار را ثبت کرد که اکثریت (97%) در بیمارستان رخ داده بود.
در استرالیا، بین سال‌های 2004 و 2008، 487 حادثه در خدمات مختلف سلامت، مربوط به خطا در شناسایی بیماران بود.
در یک بیمارستان برزیلی، 385 بیمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و از این تعداد، 11.9% دچار خطا در مچ‌بندهای شناسایی بودند و 4.2% آنها اصلا هویتشان معلوم نبود.

با توجه به این شواهد، نیاز مبرمی به انجام مداخلات برای کاهش خطاهای مربوط به شناسایی بیمار، وجود دارد. ابتکارات و استراتژی‌های مختلفی با هدف اطمینان از شناسایی صحیح هر بیمار و بررسی تمام اطلاعات آنها قبل از هرگونه مداخله به‌وجود آمده‌است تا مراقبت‌های ایمن‌تری ارائه شود.

چند استراتژی جهت حصول اطمینان از شناسایی صحیح بیماران را پیشنهاد می کند که WHO سازمان جهانی بهداشت باید در کلیه سازمانهای بهداشتی در نظر گرفته شود. این استراتژی ، استفاده از حداقل دو شناسه ( مانند نام و نام خانوادگی ، تاریخ تولد)را برای تایید هویت بیمار ( پس از بستری، انتقال به بیمارستان یا مرکز خدمات دیگرو یا قبل از دریافت مراقبت) توصیه می کند.

همچنین این سند، استانداردسازی روش‌های شناسایی بیمار را پیشنهاد می‌نماید و توصیه می‌کند که حتما پروتکل‌های مشخصی برای شناسایی بیمارانِ هم‌نام، ارائه شود. در واقع این سند، مشارکت بیمار در تمام مراحل فرآیند شناسایی را تشویق می‌نماید. همچنین آموزش به نیروی کار در مورد روش‌های سنجش صحیح هویت بیمار، باید همراه با تاکیدهای لازم در مورد اهمیت شناسایی صحیح معرفی شود.

یک روش پیشگیری از خطا در شناخت صحیح بیماران:

استفاده از “دستبند شناسایی بیمار ” در کلیه بیماران بستری یکی از راه هاس شناخت صحیح بیماران است.
محل مناسب برای بستن دستبند شناسایی بیماران، بر روی بازوی دست غالب بیماران می باشد.
اندازه دستبند شناسایی باید متناسب با ساختار بدنی بیمار باشد و به نحوی بسته شود که منجر به فشردگی پوست بیمار نشود.